تمام درد، تعویض زود مدیران نیست، بلکه انتخاب غلط افراد در سمت مدیریت مشکل بزرگ‌تری است

 

گفتگوی اختصاصی پایگاه خبری هنر گیلان با نگار نادری کارشناس ارشد هنری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان لاهیجان.

نگار نادری هستم. متولد 12آبان 1348. فوق‌لیسانس ادبیات نمایشی. کارشناس مسئول هنری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی لاهیجان. از سال 1377 مشغول به کار در اداره شدم، شش ماه در کتابخانه لاهیجان کارکردم و بعد منتقل شدم به اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی لاهیجان و تاکنون در این اداره مشغول به کار هستم، عضو کمیته بانوان لاهیجان و عضو شورای نظارت بر نمایش هستم، دوره‌هایی داور جشنواره تئاتر استان و شهروند لاهیجان و دانش‌آموزی و...، عضو شورای سیاست‌گذاری تئاتر استان بوده‌ام.

 

از چه زمانی وارد عرصه تئاتر شدید و آیا نام اولین کاری که انجام داده‌اید را به یاد دارید؟

سال اول دبیرستان نمایشی با موضوع دفاع مقدس رو به کارگردانی امیر فخر موسوی در کانون آستانه‌اشرفیه به صحنه بردیم متأسفانه اسمش یادم نمی‌آید. در آن نمایش آقای مسافر آستانه هم دستیار کارگردان بودند، چند شب اجرا کردیم و سالن پر بود، قبل از آن هم در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از اعضای فعال بودم بعد سال 71 نمایش رویای انتظار به نویسندگی خودم و کارگردانی جواد تمیزکار را در چهارمین جشنواره تئاتر استان اجرا کردیم من جایزه اول نویسندگی گرفتم و فعالیت ادامه پیدا کرد تا حال.

من به کارم بسیار علاقه‌مند هستم بسیاری از ساعات هم مشغول به کارم، این‌طور نیست که بعد ساعت کاری استراحت کنم همین علاقه باعث می‌شد بیشتر فعالیت کنم تا بالانسی بین کار و خانواده ایجاد کنم، خوشبختانه همسر و هم فرزندان حمایتگر و مشوق من هستند.
گاهی خودم از بی‌مهری‌های محیط کار و هنر خسته می‌شوم و تمایل به ترک محیط هنری را دارم اما خانواده مانع می شوند، آن‌ها شاهد زحمات من در اداره و همچنین هنر بودند و پشتوانه من هستند.

 

 

 بیش از دو دهه فعالیت مستمر در زمینه تئاتر دارم واقعاً از دوستان و هنرمندان گروهم راضی هستم و ازشان تشکر می‌کنم که در کنار من بودند و هستند، سعی ما این بوده که با تمام کمبودها کار با کیفیت تولید کنیم.
 من واقعاً به گروه سخت می‌گیرم گاهی برخی از دوستان اعتراض می‌کنند، من دوست دارم تئاتر تولید شده دارای ویژگی‌های هنری باشه و صرفاً برای وقت پرکردن نباشد، اما متاسفانه فضای هنر هم مانند سایر برنامه ها آلوده شده و کار کردن سخته، امکانات نداریم.
همه خرج تولید تئاتر با کارگردانه، هنرمندان دستمزد نمی گیرند و از همه ناگوارتر فضای مافیایی ایجاد شده در تئاتر کشوره که متاسفانه در دایره ای از نام یکسری از هنرمندان دور میزنه، فضای تئاتر تهران آلوده شده، یکسری آدم ها با رابطه در همه جشنواره ها حضور دارند و دردناک آنکه یک نمایش با نام های متفاوت و تغییرات اندک به صرف رابطه جایزه هم می گیرد.
عدم رسیدگی به وضعیت تئاتر این افراد رو گستاخ هم کرده و... شکی نیست که هنرمندان در شهرهای بزرگ بهتر دیده می شوند و پیشرفت می کنند در شهرستان هنرمندان بیشتر روند فسیل شدن را طی می کنند به هر حال با تمام مشکلات مالی و امکانات و فضای کوچک شهرستان، بودن بهتر از نبودن است.

مشکلاتی که از شروع جشنواره تئاتر خیابانی تاکنون با آن روبرو بوده‌اید چیست؟

سال 89 ما پنج کارخیابانی آماده داشتیم، یکی از شرایط حضور در جشنواره مریوان تایید یک اجرا هست ( یعنی شما باید حتما کا رو اجرا کنید بعد مدارک را همراه تاییدیه اجرا بفرستی برای جشنواره ) ما فکر کردیم حالا که قرار این پنج کار اجرا بشه شبیه همایش در شهر اجرا بشود، به آقای تمیزکار پیشنهاد دادیم ایشان جلسه ای رو در شوراء شهر ترتیب دادند صحبت کردیم تایید شد. اولین دوره با استقبال خوب شهروندان روبرو شد خوشبختانه مسئولان هم پسندیدند و این جشنواره تا دوره ششم ادامه پیدا کرد.
و اما درباره مشکلات متاسفانه بودجه اختصاص داده شده در مقابل چنین جشنواره کشوری جوابگو نیست. از آنجا که اداره کل و مرکز هنرهای نمایشی و شهرداری، مشارکتی جشنواره شهروند را برگزار میکنند  باز هم متاسفانه چون هنوز در کشور ما کار مشارکتی را یاد نگرفته ایم مشکلات بجای اینکه سال به سال کمتر بشود بیشتر و بزرگتر می شود. البته وقتی این حرفها زده می شود خیلی از دست اندرکاران بدشان می آید چون ما عادت داریم کمیت کار را ببینیم و کیفیت مهم نیست.

 

 

 

 

 

تو بوق و کرنا کردن و بزرگ جلوه دادن و معایب را ندیدن و بالا بردن بیلان کاری و... همه از مشکلاته. بعد از اختتامیه جشنواره کسی پاسخگو نیست. فوری دبیرخانه تعطیل می شود و باید افراد مسئول رو یا سر خیابان ببینی یا به موبایل شان زنگ بزنی ( حالا جواب بدهند یا نه). مشکلات فردی بین افراد باعث سم پاشی می شود، شهر لاهیجان به شدت شهر سیاست زده ای هست و هر کس میخواهد بگوید «منم منم بز بزه ها». برای همین جهت خدشه وارد کردن شخصیت یکدیگر به پدرخودشان هم رحم نمی کنند! حالا چه برسد به تئاتر شهروند، مخالفت های بی پایه و اساس، تخریب افراد، بزرگنمایی یه عده و... خلاصه قصه شهروند خودش یه هزار و یک شب است.

 

 مدیریت غلط تئاتر شهرستان، نشات گرفته از استان و استان از کشور هست. متاسفانه مدیریت تئاتر ضعیفه؛ یعنی دوره های غلط مدیریت گذشته آسیب اش الان هم دیده می شود. بودجه خیلی کمه؛ به عبارتی نیست. امکانات در حد پایین، هنوز یک سالن اجرای نمایش نداریم، سیستم صوتی مناسب نداریم، پرژکتور نداریم، برای شکل گیری یه تئاتر مجموعه عوامل همکاری میکنند ما هنوز تو کمترین هاش موندیم. داوری ها به شکل رفاقتی شده و تئاتر معیار درست ندارد. باید به تئاتر و یا هر هنری به صورت یک دانش نگاه کرد. ضعف کارشناسی تئاتر در طول سالها به بدنه تئاتر آسیب زده. بی در و پیکر بودن تئاتر از طرف دیگر، منظورم این است که هیچ معیاری برا تئاتر نیست و هر کس به خودش اجازه میده کار کند و خیلی چیزهای دیگر که این ندانم کاری ها آسیب های جبران ناپذیری به بدنه تئاتر وارد آورده.

آیا کارجدیدی در زمینه تئاتر در دست اقدام دارید؟

 یک طرحم به نام باشد یا نباشد، دربخش خیابانی تئاتر فجر پذیرفته شده که سی دی کار را برای مرحله دوم جشنواره فرستادیم.
 این نمایش در قالب تئاتر نامریی و با موضوع بچه های کار و بزهکاری هست، یک کار هم با عنوان بوی باروت مرگ پرنده، با موضوع دفاع مقدس آماده اجراست که هنوز انگیزه اجرا نداریم! یک نمایش خیابانی هم با عنوان من، زمین، زندگی، برای همایش پسماند در رشت آماده کردیم همین آذر اجرا می شود.

 

 

از وضعیت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان لاهیجان بفرمایید که از چه زمانی شما وارد این سیستم شدید و تا امروز چه تغییراتی صورت گرفته؟

من از سال 70 در سینمای جوان و انجمن نمایش فعالیت داشتم سال 77 هم به صورت حق الزحمه وارد این سیستم شدم، جالب اینکه الان تقریبا یکسال و چند ماه هست که استخدام شدم؛ و قبل از این، کارمند شرکتی و قرار دادی این سیستم بودم.
این اداره هم مانند سایر ادارات و بعلت سیاسی بودن کمی بیشتر از ادارات دیگر دچار مشکلات است، متاسفانه هنرمندان بیشتر ابزار هستند، روسایی که انتخاب شده اند دغدغه شان مسایل دیگر بوده، کمتر رییس برنامه ریزی اداری داشته و هدفمند عمل کرده.
وضعیت کنونی اداره با فضای متروک وشکسته خود گواه آن است که مدیران نتوانستند کارخاصی بکنند، بیشتر روزمرگی بوده، از نظر من مدیریت در شهرستان تعریف درست ندارد و من بجای مدیر نام «مبصر» را بیشتر می پسندم.
مدیر هر سازمان باید برنامه داشته باشد و آگاه به مسایل آن سازمان باشد. بی ثباتی در مدیریت ها ضربه بزرگی بر بدنه اداره وارد کرده... آنقدر آمدند و رفتند که اداره لاهیجان به صورت جوک برای سایر ادارات موجبات خنده را فراهم می کند.
 هر کسی هم آمد گفت دوران من بهترین دوران بوده! هر کدام از روسا مرا می بیندد انتظار دارند بگویم دوران آنها بهترین دوران اداری بوده، بی شک یه عده تلاش بیشتری کردند...
البته شاید آنقدر به ما بد گذشت در طول این سالها که خنثی شده ایم و شاید قدر نشناس... خیلی دوست ندارم درباره مدیریت صحبت کنم چون ایده آل های من و آنچه که تاکنون بوده فاصله زیاد است.
فضای فرهنگی شهر لاهیجان خیلی کم است. من معتقدم مدیران تلاش کنند تعداد فضاهای فرهنگی شهر زیاد شود به طور مثال چند گالری، چند پلاتو، چند سالن تئاتر، چند کتابخانه جز ضروریات این شهر است، مجتمع هم آماده شود باز هم نیازاست مکان های متعدد فرهنگی با ظرفیت محدود در مکان های مختلف شهر ایجاد شود.

با توجه به فعالیت های مختلف به نظر شما آیا اداره ارشاد لاهیجان توانسته تا به امروز رضایت هنرمندان شهرستان را جلب نماید؟

تعداد اندکی از هنرمندان در اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی فعالیت دارند امکانات در حد صفر است، حمایت مالی هم صفر، اتفاقاتی هم که توسط چند هنرمند شکل می گیرد خود جوش است و صرفا برای علاقه است. متاسفانه چون هدف ادارات صرفا ارائه بیلان کاری است، آن شده که تعداد هنرمند نما هم زیاد شده که چند صباحی می آیند و میروند. عرصه توسط هنرمندان ارزشمند تقریبا خالی شده چه بسیار نویسندگان و شاعران حتی وارد این اداره هم نمی شوند که این امر جای بحث بسیار دارد.
باز هم تاکید میکنم متاسفانه در ادارات مهم کار خوب نیست مهم ارایه آمار و بالا بردن بیلان کاری هست که بزرگترین ضربه به بدنه هنر می زند. هنرمندان خوب کارهای سفارشی و سطحی را نمی پذیرند و ترجیح می دهند نباشند.

 

 

قبول دارید اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان لاهیجان نسبت به ادارات دیگه مظلوم واقع شده و هنوز هم یک ریاست ثابت بعداز آقای جهانی نداشته؟به نظر شما آیا این به روند کاری هنرمندان و ارباب رجوع لطمه نمی زند؟

درباره بی ثباتی اداره ارشاد باید بگم که چیز تازه ای نیست و خود من از زمان هنرجویی شاهدم که بعد از اتحاد پسند اداره ارشاد لاهیجان روسای زیادی رو جابجا کرد مثل بابایی پور، نیکویی، سرمد، یوسفی، صادقی و...
شکی نیست که عدم ثبات مدیریت صدمات جبران ناپذیری رو به بدنه اداره و متقابلا بر روی هنرمندان دارد. اما تمام درد، تعویض زود مدیران نیست، بلکه انتخاب غلط افراد در سمت مدیریت، مشکل بزرگتری است.

مشکلات اداره؟

نه تنها اداره ارشاد بلکه بسیاری از ادارات سیستم بیماری دارند. اگر این اداره اسیب بیشتری دیده صرفا برای سیاسی کاری است، دست از سر این اداره برداشته نمی شود بقال سرکوچه مان هم گزینه مدیریت معرفی شده خدا کند آقایان دست از سر این اداره بردارند.
شاید شما باور نکنید اما بعضی برای یک بلیت در ردیف جلوی این کنسرت های بی کیفیت پاپ هر جور شده خودشان را در انتخاب ریاست ارشاد دخیل می کنند، خدا را شاکرم که بعلت حقوق کم ارشاد خیلی ها از لحاظ مالی شرایط را مساعد برای ریاست نمی دانند مگر عشق میز باشند.
بر اساس تجربه ای که در طول این سالها داشته ام اولین کاری که یک مدیر می تواند در اداره ارشاد انجام دهد سامان دادن وضعیت اداره است؛ یعنی یک سال اختصاص دهد تا پرسنل و اداره روند اداری را طی کنند برای هیچ مناسبتی کار تولید نکند هیچ نشستی با هیچ مسئولی برگزار نکند هنرمندان خودشان باشند به هر کسی اجازه کار ندهد اگر یک کار خوب در سال تولید شود بهتر از ده کار بی کیفیت است.
اداره برای هنرمندان مأمن باشد، فقط بنشینند با هم گفتگو کنند تا در آینده هدفمند عمل کرده و کارهای با کیفیت و ارزشمند تولید شود.

کلام آخر؟

در پایان با شعر زنده یاد بیژن نجدی تمام میکنم، تقدیم به هنرمندان واقعی که گل سرخ های این جامعه هستند.
چند اسم نام می برم اولین جمله ای که به ذهنتان رسید را بفرمایید:

اداره ارشاد لاهیجان: مظلوم

لاهیجان: زیبا

شهرداری: مشکل آفرین

تئاتر: بی پناه

تئاتر شهروند لاهیجان: فرصت

بهمن صادق حسنی: زحمتکش

شاهین جهانگیر بلورچیان: فعال

فیروز فاضلی: دانا

ابوذر ندیمی: عجیب

فرهنگ سرای لاهیجان: بدبخت