مقام خبرنگار اسیر یک برگ تقویم!

روزنامه سوال جواب چاپ استان گیلان در شماره سه شنبه 17 مردادماه، مطلبی در قسمت یادداشت امروز با عنوان مقام خبرنگار اسیر یک برگ تقویم! به قلم علی کریمی پاشاکی منتشر کرده است.

اگر اهمیت حرفه خبرنگاری را در زمینه مالی و اقتصادی جست وجو کنیم، چندان نمی توان درباره آن چیزی نوشت. خبرنگاران عموما در موسسات خصوصی و بنگاه های اطلاع رسانی خودگردان با بنیه کم اقتصادی کار می کنند، این بنگاه ها توان بالایی برای پرداخت دستمزدهایی که حق خبرنگاران باشد، ندارند برای این خبرنگاران، همه چیز در حداقل است.

اگر اهمیت شغل خبرنگاری را در موقعیت حرفه ای بدانیم، ناگفته پیداست از این لحاظ هم دست خبرنگاران خالی است؛ وقتی برای خبرنگاران هم تعیین تکلیف می کنند و محدودیت های سلیقه ای اعمال شده بر فعالیت خبرنگاری مانع حرکت خبرنگاران بر مدار حرفه ای گری است و خبرنگاری تنها روی کاغذ به رسمیت شناخته می شود، خبرنگاران حتی از داشتن یک مجمع صنفی محرومند و طبعا نمی توان از اهمیت و جایگاه این حرفه سخنی گفت.

در سال های اخیر خبرنگاری در پایین ترین جایگاه ممکن نشسته است. اگر به صفحات روزنامه ها و متون سایت های خبری فعال دقیق شویم، پرداختن به سوژه هایی را می بینیم که بود و نبودش چندان مهم نیست. خبرنگاران خصوصا در حوزه های اجتماعی سراغ هر سوژه که بروند، به نوعی به سیاست ارتباط پیدا می کند. احتیاط های بیش از حد سازمانی و شخصی، مانع از آن می شود که خبرنگاران بتوانند با اطمینان خاطر دردهای جامعه را مطرح کنند.

متاسفانه دوره ای بوجود آمد که برخی مدیران دستگاه های مختلف به خبرنگاری و خبرنگاران چشم غره می رفتند ولی به نظر می رسد در سال 92 به این طرف، شرایط طوری در حال طراحی است که مجموعه یا مدیری از انتقاد نترسد و هیچ مدیر یا مجموعه یا کسی، خبرنگاری را به خاطر قلم یا لحن انتقادی اش چشم غره نرود در غیر اینصورت، خبرنگار جز نامی چسبیده به برگ تقویم نخواهد بود.