دودمان کافه سوخت ، درد و دل های شاعر با خدا

“دودمان کافه سوخت، دوره گردی با خدا" مجموعه شعری از سید ضیاء الدین شفیعی است . شاعری با سه دهه فعالیت های ادبی، خاصه در زمینه شعر و شاعری.            
شاعر در این مجموعه ، خدا را به گشت و گذاری با خود در کافه‌ها دعوت می‌کند. این ملاقات ها در پنج شب، و هر شب به درددل یکی از این شخصیت ها ، با خدا اختصاص دارد:«کارگر»،«بازاری»، «دانشجو»، «زن» و سرانجام، «خود شاعر».
 کافه فقط میزه و چای و سیگار/ سرتا سرش آدمای گرفتار/یه میز پر از سرفه و اشک و خس خس/ یه میز پر از آرزوهای نارس/ یه میز جونای قدیم و خسته/ یه میز کنار پنجره نشسته/ یه عده جونشون به لب رسیده / یه عده خیر هیچی رو ندیده/ یه عده شلاق روی گرده هاشون/ یه عده تنها مونده با خوداشون/ یه عده مردای شکسته پشتن/ یه عده عشقشون رو تازه کشتن/ اونایی که تو کافه دور میزن / صب تا غروب دارن عرق می‌ریزن/سهم اوناس بیل و کلنگ و پارو /مزدشونه زخم بدون دارو/درداشونم دردای ناشنیده /هیشکی ته قلبشونو ندیده/طوطی‌هاشون؛ طوطی بی زبونن/لوطی‌هاشون؛ درد همو می‌دونن/کافه سرِ شب که بشه وا می‌شه /معرکه‌ی مردم تنها می‌شه.
  شخصیتها در این اثر هر کدام با زبان خود با خدا به صحبت می نشینند و قالب ، زبان، موضوع ، فرم و صراحت و عمق گفت و گوها به فراخور آن تغییر می یابد.
  شاعر کافه را بعنوان مکانی برای درد و دلی خودمانی انتخاب می کند تا از آنچه او را در بند کشیده است سخن بگوید ، و شاعر نگران که مبادا " دودمان کافه " سوخته و دیگر جایی برای گفتمانی بی دغدغه نمانده باشد.
به گزارش هنر گیلان  شفیعی،  "صورت"، "محتوا " و "اثرگذاری " را معیارهای مهم برای ارزیابی موفقیت شعر می داند.
  خالق آثاری چون  "من مرگ را او خطاب می‌کنم" و  "سکوت آزاد است" در انتشار مجموعه شعرهایش از  ابزار رسانه ای  تازه از جمله گرافیک ، صدا و رنگ کمک می گیرد و جذب مخاطبانی از قشرهای مختلف او را بر ادامه این مسیر مصرتر می سازد .
  سید ضیاءالدین شفیعی دهم اردی‌بهشت ۱۳۴۴ (از پدر و مادری گیلانی) در مشهد متولد شد و در آغاز دهه ۶۰ در شهرستان رودسر گیلان اقامت گزید. در همان سال‌ها به ادبیات گرایش پیدا کرد و پس از انتشار آثارش در روزنامه‌ها و مجلات، آثارش به شکل کتاب در قالب‌های شعر، نثر و داستان منتشر شد. شفیعی ابتدا لیسانس پیرا پزشکی و سپس فوق لیسانس ارتباطات و سرانجام دکترای ادبیات فارسی گرفت.نخستین کتابش در سال ۱۳۷۲ با نام «سرود مرد غریب» منتشر شد. او اکنون در تهران ساکن است و به دهه سوم زندگی ادبی خود رسیده است. از جمله آثار دیگر او می‌توان به 'من مرگ را او خطاب می‌کنم' ، 'سکوت آزاد است' و 'چهار عنصر بیدل' ، ' گسستگی'، 'شاعر شدن، محال یا ممکن' اشاره کرد.
  از جمله موفقیتهای وی می شود به برگزیده سومین جشنواره "دو سالانه ادب پایداری" به خاطر کتاب "سکوت آزاد است" ، برگزیده ممتاز جشنواره "ربع قرن کتاب دفاع مقدس" به خاطر کتاب‌های "پشت به سایه‌ها و صداهاً و "شب یک رویا، برگزیده "سومین جشنواره شعر فجر" در بخش "شعر امروز انقلاب اسلامی" اشاره کرد.